Analiza polityk przestrzennych jednostek samorządu terytorialnego na granicy jednobiegunowych ośrodków metropolitarnych charakteryzujących się skrajnymi wartościami zjawiska suburbanizacji

W artykule przedstawiono wyniki analiz polityk przestrzennych prowadzonych w buforze 500 m od granicy administracyjnej miast wojewódzkich charakteryzujących się skrajnymi wartościami zjawiska suburbanizacji. Za wskaźnik obrazujący wielkość suburbanizacji przyjęto średnią liczbę oddanych mieszkań w gminie w przeliczeniu na 1000 mieszkańców w bezpośrednim otoczeniu miast wojewódzkich stanowiących jednobiegunowe rdzenie miejskich obszarów funkcjonalnych. Analiza funkcji terenów przyjętych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego poszczególnych miast wojewódzkich oraz gmin sąsiednich pozwoliła na wskazanie różnic w miejscu styku polityk przestrzennych tych samorządów. W każdym z analizowanych przypadków strefa podmiejska, niezależnie od wskaźnika suburbanizacji, charakteryzuje się bardziej zróżnicowanymi możliwościami zainwestowania w porównaniu do analizowanych buforów miast centralnych. Natomiast dodatkowa analiza zagospodarowania przestrzennego z uwzględnieniem faktycznego zainwestowania oraz obszaru uzupełnienia zabudowy (fakultatywne narzędzie obecnie wprowadzanej zmiany ustawy o planowaniu) wykazała, iż w każdym przypadku tereny przeznaczone do zainwestowania w studiach stanowią znaczne rezerwy w stosunku do terenów aktualnie zajętych pod zabudowę i potencjalnie wskazanych w planach ogólnych.

SŁOWA KLUCZOWE: #suburbanizacja, #polityka przestrzenna, #metropolie, #strefa podmiejska, #Opole, #Wrocław

ODNOŚNIK DO ARTYKUŁU:  https://doi.org/10.51733/udi.2023.74.03