Podkłady kartograficzne w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym na poziomie lokalnym

Niniejszy artykuł jest próbą usystematyzowania wiedzy dotyczącej podkładów kartograficznych wykorzystywanych dla potrzeb planowania i zagospodarowania przestrzennego na poziomie lokalnym oraz ich charakterystyki i określenia stanu ich zasobów w Polsce. Wskazuje również na potencjalne możliwości wykorzystania dostępnych w Państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym baz danych przestrzennych – rejestrów publicznych, dla potrzeb planowania i zagospodarowania przestrzennego na poziomie lokalnym. Stan pokrycia kraju mapami pochodzącymi z wspomnianego źródła jest zróżnicowany. Jedynym rodzajem map topograficznych w skali 1:10 000, obejmujących swym zasięgiem całą Polskę są mapy wykonane w układzie współrzędnych „1965”. Są one jednak w bardzo dużym stopniu nieaktualne – szczególnie w obszarach intensywnej urbanizacji. Z kolei mapy topograficzne w skali 1:10 000 wykonane w układach współrzędnych „1942” i „1992” są mapami o większej aktualności, ale obejmują tylko część kraju. Dużo bardziej zróżnicowana i jeszcze mniej korzystna dla organów sporządzających dokumenty planistyczne, jest sytuacja w przypadku map ewidencyjnych i zasadniczych. Jeszcze wiele gmin w Polsce nie dysponuje dla swych obszarów (w całości lub części) mapami zasadniczymi o pełnej treści, a część tych gmin ma również problemy z dostępem do aktualnych map ewidencji gruntów i budynków w postaci wektorowej (dostępne dla nich mapy ewidencji gruntów i budynków w postaci analogowej są bardzo nieaktualne).

SŁOWA KLUCZOWE: #planowanie i zagospodarowanie przestrzenne, #mapa topograficzna, #mapa ewidencyjna, #mapa zasadnicza, #bazy danych przestrzennych – rejestry publiczne

ODNOŚNIK DO ARTYKUŁU: https://doi.org/10.51733/udi.2020.68.04