Procesy suburbanizacji miast w zapisach krajowych oraz regionalnych dokumentów strategicznych i planistycznych

Suburbanizacja jest zjawiskiem zróżnicowanym oraz złożonym, głównie ze względu na wieloaspektowy, a także wielowymiarowy charakter. Skala tego zjawiska niesie za sobą wiele negatywnych skutków, widocznych zarówno w kontekście zmian demograficznych, społecznych oraz gospodarczych, jak i przestrzennych. Dokumenty planistyczne i strategiczne mają teoretycznie za zadanie te negatywne konsekwencje identyfikować, a także hamować. Diagnoza stanu istniejącego, stanowiąca integralną część każdego dokumentu, jest miejscem, w którym przede wszystkim powinny pojawiać się sygnały dotyczące tego rodzaju problemów. Analiza dokumentów, przygotowanych tak na szczeblu krajowym, jak i regionalnym, pozwoliła na stwierdzenie, że dostrzega się silną korelację między zmianami w użytkowaniu ziemi i intensywnym rozwojem zabudowy a procesem suburbanizacji. Wśród negatywnych konsekwencji tej ostatniej najczęściej wskazywano zwiększenie nakładów na infrastrukturę techniczną i komunikacyjną, niekorzystne oddziaływanie na środowisko oraz zwiększenie zagrożenia powodziowego i chaos przestrzenny. Oprócz skutków negatywnych dla samych obszarów suburbanizowanych wskazywano również na te odnoszące się do miast, a konkretnie do wyludniania się ich części centralnych. Artykuł ten stanowi analizę najważniejszych dokumentów ze szczebla krajowego i regionalnego pod kątem zapisów dotyczących suburbanizacji, a także jej poprawnego zdiagnozowania oraz propozycji przeciwdziałania jej skutkom.

SŁOWA KLUCZOWE: #suburbanizacja, #planowanie przestrzenne, #polityka przestrzenna, #dokumenty strategiczne

ODNOŚNIK DO ARTYKUŁU: https://doi.org/10.51733/udi.2021.70.03