Rola planowania przestrzennego w zrównoważonym rozwoju miasta – doświadczenia Tbilisi

Nowa sytuacja społeczno-gospodarcza, w jakiej znalazła się Gruzja po rozpadzie Związku Radzieckiego, spowodowała konieczność przeprowadzenia szeregu reform administracyjnych w kraju. Zapoczątkowany w latach 1990. długofalowy proces odbudowy gruzińskiej gospodarki, w który mocno zaangażowały się największe instytucje europejskie i światowe, objął w późniejszym czasie swoim oddziaływaniem również sferę planowania i zagospodarowania przestrzennego. W sposób szczególny daje się to zaobserwować w mieście stołecznym Tbilisi, które w wyniku rosnącej presji inwestycyjnej poddawane było na przestrzeni tych lat niekontrolowanemu rozwojowi zabudowy. W obliczu narastających problemów w różnych aspektach życia codziennego mieszkańców, władze lokalne przystąpiły do opracowania najważniejszego dokumentu regulującego zagadnienia związane z przeznaczeniem i zagospodarowaniem poszczególnych obszarów miasta. Zdaniem przedstawicieli urzędu, zatwierdzony ostatecznie Plan Zagospodarowania Przestrzennego miasta Tbilisi ma w swoich założeniach nie tylko odpowiadać na zdiagnozowane problemy, lecz wykreować nową jakość w podejściu do kwestii stanowienia polityki przestrzennej, jak również zapewniać trwałe podstawy do wdrażania zasad rozwoju zrównoważonego. Celem niniejszego artykułu jest omówienie głównych założeń polityki przestrzennej Tbilisi, wyrażonej w niedawno przyjętym dokumencie planistycznym oraz powiązanych opracowaniach strategicznych na szczeblu lokalnym. W szczególności podjęto próbę odniesienia tych założeń do stosowanych obecnie w praktyce krajów europejskich koncepcji zrównoważonego rozwoju.

SŁOWA KLUCZOWE: #polityka przestrzenna, #planowanie przestrzenne, #plan zagospodarowania przestrzennego miasta, #rozwój zrównoważony, #miasto zrównoważone, #Tbilisi

ODNOŚNIK DO ARTYKUŁU: https://doi.org/10.51733/udi.2020.68.12